"it dalaşı" kavramı herşeyi açıklar. haklılık, haksızlık başka bir şey. eğer biri çıkıpta israil haklıdır diyorsa ki deniyor, bunlara israil tarihini bir daha okumasını tavsiye etmekten başkaca bir şey denemez. savaş istememek en doğru haldir aslında. fakat konu savaş açamama nedeni olunca, istekten öte somut şeyleri koymak gereklidir. israil, türkiye ve şimdilerde ırak aynı çocuklardır babalarının gözünde. dolaysıyla kendi aralarındaki rekabetin adına it dalaşı denir. hangisi babasının gözüne daha çok girerse onun sırtı sıvazlanır. çocuklar pek birbirleriyle kapıştırılmaz. ama aralarındaki dönemsel rekabetlerde haliyle baba tarafından teşvik edilir. şimdi, dönem israil için biraz zor dönemdir. çünkü türkiye rol çalmıştır. ırak kürtleri de rol çalmıştır. rolünün bir kısmını kaybeden hırçın çocuk israil böyle kabahatler işlemektedir. babaları kulak çeker merak etmeyin. bu arada tarihsel olarak düşmanlık sıralamamızda yahudiler en sondadır. bu faktörü de unutmayalım. ulus olarak israil ile bir düşmanlığımız yoktur elbet. fakat nedense benim yahudi siyonizmi ve yayılmacılığı ile bir sorunum var. ortadoğu halklarına bunca yıldır kan kusturan bu anlayışla sizin bir sorununuz belki yoktur ama benim var. bu yüzdende filistin halkının yanında olmak benim için bir görevdir. şu söylenebilir eskiden ulusal kurtuluş hareketlerine sol damgasını vururdu. fakat şimdilerde daha çok islami motifler hakim. bütün bunlar filistin halkının mazlumluk haklarını perdeleyemez. islami motif var diye çifte standart uygularsak kendi adıma ben, kafkaslardaki özgürlük savaşlarını göklere çıkaran Karl Marx'a haksızlık etmiş olurum. dolayısıyla, türkiye gerçekten filistin halkının yanında olsaydı çoktan savaş açmıştı bile. burada bölgedeki türkiye'nin konumudur belirleyici olan. türkiye israil karşı karşıya değil, ne yazıkki yanyanadır. acaba kime karşı? kim için?
