yola cıkacakları sabah iskenderin eniştesi bir tas suyu iskenderin sırtına doğru döktü. iskender arkasına baktı tövbe yarabbim tavrıyla kafasını salladı bişey demeden arabaya bindi gitti. hayatını sihirbazlık yaparak kazanan bakkal çırağını iki yumurta için ilüzyonla kandıran bir adam bu durum karşısında bu kadar sabırlı davranamaz. en azından irkilme sonucu istemsiz bir "ananı sikiyim" filan der. hatta sihirbaz değil imam olsa -ki o enişte senin babanı önce sokağa atmış sonrada o bunak haliyle senin başına bela etmiş senle yola çıkarmışsa- basar küfürü ana avrat..
bu örnek arttırılabilirdir.
bu film daha komik olamadıysa bunun suçlusu cem yılmazı canından bezdiren küfür etme eleştirileridir.
cem yılmaz "küfür etmeden de komiğim." demiştir ama o komiklik yetmemiştir.
bunun dışında film güzel bir yol hikayesi anlatmaktadır. goranın ardından cem yılmaz dünyaya inip bizlere biraz gülücük biraz hüzün bahşetmiş. renkleriyle açılarıyla samimi bir film olmuş .
oyunculuklar açısından söylenecek tek söz yok. saygısızlık olur. cem yılmaz her rolün adamı olduğunu kanıtlamış adeta. mazhar alanson çok başarılı yine. tuna orhan bu kadar ünlünün bir arada bulunduğu bir filmde doğru konumlandırılmış kanımca ne öne çıktı ne arka planda kaldı.
özlem tekin ise* şipşirin taptatlı oynamıştı. kötü karakter olmasına rağmen kendisine olan sevgimiz biraz daha artarak çıktık fimden.
son olarak bir türk filmi için en önemli gösterge yıllar sonra sinematürk de ya da erken davranan bir kanalda gösterildiğinde tekrar izlemek isteyip istememektir. sanırım birçoğumuz izlemek isteriz bu filmi...
