Eski Yunan edebiyatının en çok eleştirilen şairi...
Şiirlerinin büyük çoğunluğu kaybolmuş olan Sapho, soylu bir aileden, Midilli Adası'nda dünyaya gelmiş olup, diktatör Pittakos'a karşı çıktığı için, Sicilya'ya göç ederek, bir süre orada yaşadı. MÖ 7. yy'da yaşamış olan Sapho'nun dili, o zaman Ege adalarında kınuşulan, " Eolya " şivesi olup, Silanyon adlı bir mimar tarafından yapılıp, Siraküza'da durmakta olan heykeli, MÖ 3. yy'da, Roma'ya getirilmişti. Heykeli Roma'ya getirmiş olan vali, onu kendi yatak odasına koymuştu.
Sapho'nun dokuz tane kitabı vardı. Bugün hemen hepsi kaybolmuş olan bu kitaplarındaki şiirlerinde, ozanın konusu, genellikle aşk olup, sonradan kendi adı ile anılan, kendine has, " saffik" diye bir vezinle ve epik tarzda yazdığı eserlerinin çoğunda, büyük bir açık sözlülükle, " Kıbrıslı" diye andığı Afrodit'e duyduğu aşkı anlatmaktaydı.
Midilli'ye döndüğünde, bir Afrodit rahibesi olarak ortaya çıktığı ve etrafına topladığı genç kız ve kadınlara, müzik ve raks dersleri verdiği bir okul kurdu. Güzelliği dillere destan olacak kadar parlak olan Sapho, ayni zamanda, Platon dahil bütün antik düşünürleri de etkilemiş bir sanatçıydı.
Efsaneye göre, Sapho bir de erkeğe aşık olmuştur: Faon adındaki bir delikanlı... Ne var ki ondan yüz bulmaz ve kayalıklar üzerinde ona, liri eşliğinde aşk şiirleri okur.
Şairin, gerek okuluna topladığı genç kız ve kadınlar; gerekse de Afrodit ile kadınlar arası eşcinsel ilişki yaşadığı düşüncesi, sanatsal değerine karşı yürütülen çekememezlik kampanyasının, başlıca ögesi olur. Kendisi, bu konu hakkında konuşmamayı yeğler. Ne var ki kadınlararası eşcinsellik ondan ve doğduğu Midilli ( Lesbos ) Adası'ndan dolayı, bugün bile Lesbienlik diye bilinir. Aslında, kendisinin lesbien olup olmadığını araştıranlar için, şiirinden başka bir kanıt, yoktur. Ama Afrodit'e hitap ettiği şiirlerinde, ona duyduğu aşk, tutku ve bağlılığı da hiç saklamaz.
