memleketimde bu kadar aç varken, açık varken. hala birileri yoksulluktan intihar ediyorsa, analar bebeklerine verecek süt için 20 katlı apartmanın merdivenlerini siliyorsa, babalar üç kuruş ekmek parası için milletin kahrını çekiyorsa, hala memleketim de, işsiz-güçsüz varsa, hala memleketim de dayanışma yoksa,
ben bu yardımı hazmedemem. benim memleketimin insanı, filistin insanından daha değerli ve evet, bizim memleketimiz işgale uğradığı zaman bize yardım edenler belli.
kusura bakmayın, en asil duyguların insanı olarak, filistin'i siklemiyorum.
