kendime çok şaşırıyorum bazen. nasıl oluyor da aynı duyguyu sanki ilk kez tadıyormuşçasına heyecanlanıyorum diye... hadi itiraf et, o tadını sidik gibi bulduğun efesleri özlüyorsun sen... seni şu an onlardan başka hiçbir şey tam anlamıyla tatmin edemez çünkü...
baksana, yarım saattir aynı kişiyi hatırlattığı için dinlediğin şarkıyı değiştirmemenden belli...
hayır, normalde 4 dakikalık bir şarkının sonuna geldiğin olmazdı...
aslında cidden çok kötüyüm... gecenin bir yarısına kadar mesafelerimle sınırlı kalan birini beklemekten asla bıkmıyorum... tuhaf olanı da bu biliyorum, hatta bu bir rüya belki ve bunun da farkındayım... külkedisinin saat 12'yi vurduğunda camdan ayakkabısını düşürmesi gibi... ve ben çimdiklenerek uyandığımda yine yeni bir güne asosyal bir öğrenci olarak uyanacağım...
kabul ediyorum sözümü tutamadım... ve gecenin 4 ünde bir başıma uyanıp da uyuyakaldığımı farkettiğimde artık çok geçti...
