türk sinemasının son döneminin yüz aklarından bir tanesi.filmden çıktıktan sonra bana aşırı idealizm uğruna zaten kısa olan hayatı ıskalamanın ne kadar kötü olacağını düşündürdü.nazım (ismi bile buram buram idealizm kokuyor) da zaten bunu çocuklarından, arkadaşlarından ve kendisinden bunu acı bir şekilde duyuyor.film hakkında en güzel yorumlardan birini de (sembollere vurgu yaparak) sadık yalsızuçanlaryapmış.linkini de vereyim ilgililere
