Çocukluğum,en yerden bitme hallerim
Şekerlerin mutluluğunda,zenginliğim
Koşup oynarken annemin uyarı zamanım
Ekmek arası telaşlarım,masum küçük bedenim
Büyüyerek,Küskünlüğüm,Öğrendikçe Terkedilişim
Çocukluğum,komşu kızı sevmelerim...
ilkokul da ki siyah önlük kokum,
Annemin haçlıklarında ki bakkal amcayı yorma anlarım
Çocukluğum,Gözlerimin ışığı,hayat damarım
Babamın sırtında uyuyarak,yolculuk zamanım
Zillere basıp maraton yaptığım hayallerim
Küçük yüreğim,ufacık cambazlıklarım;
Çocukluğum,resimlerde ki masal kahramanım...
Okul zamanı annemi istiyorum deyişlerim,
Ne çok özledim ben seni bir bilsen,Kokunu
Anlamını hissetmeyi ne çok özledim
Büyüdükçe küçüldü yüreğim,Bedenim büyüdükçe Yandım
Şimdi her neredeysen çık gel artık,
Sokul yanlızlığıma,Tanıdık huzurum,Şaşırt beni
Yüzümün pembe kokusu olan rengim
Çocukluğum,bir bilsen ne çok özledim seni,Tanıdık koşullarda...
Affan dedeye para saydım,
Sattı bana çocukluğumu.
Artık ne yaşım var ne de adım;
Bilmiyorum kim olduğumu.
Hiç bir şey sorulmasın benden;
Haberim yok olan bitenden.
Bu bahar havası, bu bahçe;
Havuzda su şırıl şırıldır.
Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.
Ne güzel dönüyor çemberim;
Hiç bitmese horoz şekerim!
Çocukluğum
Ve en çok seni özledim ben.
Karşı komşunun sokağa çıkacağı zamanı beklemeni.
Her teyzeyi annen gibi sevmeni.
Sanki ayıpmış gibi kimselere söylememeni.
Ve o bisikleti ilk gördüğünde koşuşunu.
Yağmurlu bir günde annenin elinden yediğin ekmeği.
Islanan sokaklara bakıp duygulanmanı.
Yaz akşamlarında oturduğun kaldırımı.Seni bir kez daha görmek isterdim...
hiç konuşmadan..
kısa pantolonlu siyah beyaz halini..
bir lokma boyunu..
diz çöküp yere sımsıkı...ama çok sıkı
sarılmak sana..
gözyaşlarımı omuzlarına bırakıp gitmek istiyorum şimdi
sana kim olduğumu söylemeden...arkama bakmadan
ağladığımı sana göstermeden
seni çok özledim
ama çok özledim
çocukluğum! !
