işte ne zaman o leğen duşakabine ya da küvete dönüşmüştür , insan hayatı "tatminsizlikle" tanışmıştır.
demem o ki , elde edilenlerin niceliği artıkça , tadılan hazzın niteliği düşmüştür.
çocuk o sebeple mutludur , çünkü hayalin kurabileceği şeylerin elde edilmesi kolay olduğu gibi , elde ettiğinde yaşadığı sevinçte oldukça yüksek olacaktır.tahtadan bir kılıç , bir şeker , bir dondurma , güneşin altında bahçede leğen de şapırdamak gibi...ve evet , oturun o çocuğun mutluluğunu izleyin...belki islam'da çocuk sevmenin-sevindirmenin sevap olmasının hikmetlerinden biri de budur . "ey kulum bak ve tefekkür et , sen de bir zamanlar böyle temiz , böyle kanaatkar ve böyle mutluydun"...
