bu seferki tanımı farklıydı onun. yurtdışına çıkmıştım. orda telefondan aranma açısından sorunlu geçen bir hafta sonrasında ülkeye döndüğümde ne ailemdi, ne de en yakın arkadaşlarımdı ilk önce haber verdiğim. o çok az tanıdığım insandı "döndüm" gibi kısacık bir mesaj attığım, sonrasında sabah kalkacak olan diğer uçağı havalimanında beklemek zorunda kalıp uyumamamak için kendimi zor tutarken gecenin 2'sinde telefonda konuştuğum. ne olduğunu bilmiyordum, ama onunla konuşurken heyecanlanmıyordum telaşlı bir tip olmama rağmen. yine hasta olduğu için telefonda kızgınlıkla karışık çıkıştım ona, tavsiyeler vermeye başladım. neden bu kadar umursamazdı ki sağlığı konusunda, neden laftan anlamayıp burnunun dikine gidiyordu ki sanki? o da birden bana öğütler vermeye başladı işimle ilgili. sanki bilmiyordum ne yapmam gerektiğini. ama sesimi çıkarmadım, hoşuma gidiyordu belki de bu şekilde ilgilenmesi. "uyumazsan tekrar ara demişti", ama ben aradığımda o çoktan uyumuştu. nedenini anlayamıyordum bir türlü, ama onunla konuşurken heyecanlanmıyordum. o. o çok az tanıdığım insan...
