ilk kandır.
halbuki annem birkaç aydır arada bir uyarıyordu beni: "bak kızım, bu ara orandan kan gelebilir, külodunda kan görebilirsin, sakın endişelenme, bu çok normal bi olay, eğer öyle bişey olursa hemen bana söyle tamam mı?" tamam anne. tamam da kan diyorsun, oradan gelebilir diyorsun. artık büyümüşmüşüm, bak zaten memelerim de büyüyomuş yavaş yavaş, her genç kızın başına gelen şeymiş zaten, çok ileride anne olabilmem için vücut şimdiden bunun hazırlığını yaparmış. kanayarak mı yapıyor?yok mu bu hazırlığın başka bir yolu yordamı? genç kız olmak ha... vay be! küçükken imrendiğim, güzelliklerine özendiğim, onlara benzemek için birkaç kez gizlice annemin makyaj malzemelerini kullanmaya kalktığım, hep onlar gibi giyinmeye çalıştığım o kızların hepsinin "ora"sından kan mı geliyordu yani? hani şu renkli yumurta oynarken taş zeminde yere düşünce dizimden gelen o korkunç kan gibi? e peki "ora"ya da tentürdiyot sürecek miyiz? ama yine de tamam anne, merak etme endişelenmem, hemen sana söylerim.
ah anne, nasıl endişelenmeyecektim söyler misin? dışarıda melikelerle piknik yaparken su getirmek için çıkmıştım eve. hazır eve gidince de çişimi yapıp öyle ineyim demiştim aşağıya. girdim tuvalete. külodumu indirmek için eğilmemle birlikte içerimden bütün organlarımın sökülüp "ora"mdan çıktığını hissetmeme mi endişelenmeyecektim yoksa külodumdaki o korkunç lekeye mi? ah anne, neredeydin ha? ben hep bu olay olduğunda sen yanımda olacaksın sanıyordum, ama evde değildin ki sen... ağlayarak ve iğrenerek çıkardım o külodu ayağımdan, sen gelene kadar klozette oturup bekleyecektim işte. hani yanımda olacaktın? beni 3 saat boyunca o kan kokulu banyoya o külotla birlikte mahkum ettin. 3 saat bekledim seni anne, ağlaya ağlaya bekledim içerimden o ne olduğunu anlayamadığım şeyler sökülürken... kendimden en çok iğrendiğim gündü o gün. melikeler beklesin varsındı.
