türkiye'nin daha sonra asla kültürel altyapı olarak yetişemediği kuşaktır.
bunun sağı veya solu yok. o dönemin tüm gençleri, kimi kullanılmış; kimi öldürülmüş olsa da, boş beleş insanlar değildi.
savundukları şey doğru veya yanlış, yöntemleri doğru veya yanlış, tarihini bilerek savundular. çözüm önerisi sunarak savundular. gayeleri daha iyi bir ülke yaratmaktı. bu sebeple ölmekten de öldürmekten de çekinmediler.
ne o dönemin ülkücülerini şimdiki ülkücülerle bir tutmak mümkündür, ne de solcularını. kültürel altyapı olarak sol daha fazla koruyabilse de kendini, dış güçlerin düşmanı olduğundan darbelerle susturulmuş ve 80'de yok edilmiştir.
denizler, mahirler, hüseyinler ve arkadaşları... hem ışıktırlar, hem de gerçek sol'u sömürenlerin sığınağıdır şimdi. bölücülerin devrimcilik kispesi altında sömürdüğü yiğitlerdir onlar. onlar kürt-türk, alevi sünni ayrımı yapmadan bağımsız türkiye için ölmüşlerdir. kan dökmeden asılmış yiğitlerdir onlar.
ibrahim kaypakkaya, tasvip etmediğim kürtçü bir anlayışın kanadındadır. asla üç fidan ile bir tutulamaz. nitekim her ne kadar tasvip etmesem de, kültürel altyapı ve birikim olarak şimdi ortada lider diye ortada dolanan ele başlarından çok daha birikimli bir insandır. nitekim dış güçlerin terörü maşa olarak kullanması için it sürüsü gerekir. ibrahim kaypakkaya gibi gençler maşa olarak kullanılamayacak isimlerdi. sonuçta bu sebeple öldürüldü.
üç fidan, gerçek sol hareket yok edilsin ve ülkede bağımsızlık düşünenler ceza bulsun diye; ibrahim kaypakkaya ise kürtçü ayrılıkçı kanattakiler maşa olarak kullanılabilsin ve kendi başlarına hareket etmesin diye öldürülmüştür.
o zamanın sağ kanadındaki ülkücüler ise abd kamplarında eğitim görüp bizzat abd tarafından silahlandırılmış ve desteklendirilmiştir.
