ergenlik donemindeki kimi sigirlar icin okulda normal sartlar acisindan yapilmasi umulmayan bir seyi yapmak her zaman karizmaya karizma katan bir ugrasidir. kisilik karmasasi yasayan ergen mali, bu turden seyleri yapmaktan haddinden fazla keyif alir. okuyup memlekete yarayisli bi adam olmak varken, bu turden gerzekliklerle o insan hayatinin en bulunmaz donemi olan lise yillarini har vurup harman savurur. mesela, bok yemek umulmayan bir davranis midir, o halde okulda bok yer. gibi.
biz de lisedeyken, yani 1943-53 yillari arasi (o zaman lise 10 seneydi) okulda seyttiydik; sey, eee. neettiydik simdi hatirlayamadim pasam. alzheimer iste. bazi seyleri hatirlatmiyo meret belli bi yastan sonra. gecen de allah seni inandirsin bizim bi torun var; adi mus'ab. cok sirin emmisi. dedesinin bi denesi. neyse buna seslenecektim, mus'ab gel oolum benim hablarimi getir diye. ne desem begenirsiniz; pusat demeyim mi cocuga? deyim, dedim hatta. sonra gul gul olduk.
