etimolojik yolculuğunu "allah" olarak sonlandıran arap putunun ismi.
inceleyelim...
sümerlerde, akadlarda, araplarda, göktürklerde, romalılarda, osmanlıda ve diğer eski kültürlerde bulunan hilâl sembolü; ay kültünün yegâne simgesidir. müslümanlık da tıpkı önceli olan paganizm gibi sembolik bir dindir. bunu, tıpkı öncesinde yapıldığı gibi hacerü'l esved'e, kâbe'ye ya da menat'a karşı ibadet etmelerinden rahatlıkla anlayabiliyoruz.
islâmiyet'in yaygınlaşmasıyla imhası doğru orantılı seyreden putların mekke'de değil de hemen güneyinde bulunmasına binaen, "mekkeliler al-ilah'a hiç tapmadı" demek şapşal-ı sükselikten başka bir şey değildir. mekkeliler al-ilah'a hiç tapmadı ise; abdullah, abdulmenat, abdullat, abduluzza gibi isimlerin gerek dönemin mekkelilerinde gerekse de islâmiyet'in içinde ne işi var!?
"ilah" adlandırmasının kökeni ibranice "eloah"tan gelmektedir. "eloah" ise yalnızca en kudretli tanrılara adanan bir yakıştırmadır. "eloah", arapçaya "ilah" şeklinde yuvarlanmıştır. pagan araplar da zamanla sin* ya da hubal olarak adlandırdıkları en kudretli ay tanrılarını, söylenceye güç katan "al" ekiyle birlikte "al-ilah" olarak anmaya başlamışlardır. buna mukabil olarak zaman içinde ibranicenin yerini alan aramicede bulunan "eloah" sözcüğünü hıristiyanlara mâl etmek etimolojik açıdan yanlış olduğu gibi, tarihsel açıdan da ayıptır!
al-ilah ismi, islâmiyet öncesi arap yazıtlarından tutun da muhammed'in baba adına kadar her yerde geçer. çünkü al-ilah, pagan arapların en büyük tanrısının ismidir ve tıpkı diğer tanrılar gibi al-ilah'a da putlar aracılığı ile tapılır. al-ilah, o dönemki arapların en güçlü nesne sandıkları ay'ı bile yöneten tanrı oluşundan ötürü ay tanrısı olarak anılmaktadır. muhammed'in sözde ay'ı yarma mucizesi ise, al-ilah'ın ay'ı elan daha yönetmekte olduğunu kanıtlama çabasından ileri gelmektedir. ay'ın nurdan yaratıldığını iddia edişine ise hiç girmiyorum...
şu noktada muhammed, al-ilah'ı putlardan arındırarak dönemin ve coğrafyanın yükselen dinleri hristiyanlığa ve yahudiliğe sırnaşmıştır. kendini isa ve musa'nın ardılı ilan etmesi ya da kıblenin yönünü kâbe'den kudüs'e çevirmesi bu yöndeki kanıtlardandır.
