mehmet altan'ın blairci üçüncü yol paçavrasını sol'a giydirmeye çalıştığı kitabı. illa ki bir sentez yapmakla kendini mükellef hisseden yurdum aydının bir örneği daha. sol'un eleştirel bir perspektiften yoksunluğu, hala kaba-sekter bir kavrayış(sızlık)a sahip olması, demokrasi adabıyla başının dumanlı olmasını; öteden beridir söylenen ama sanırım imparatorluk'ta negri ve hardt'ın sömürünün sınıfsal zemininin genişlemesine dair tespitleriyle de zenginleştirip yanlış ve bambaşka bir ufka, daha doğru ufuksuzluğa sürülmesidir bu çaba. doku uyuşmazlığı abicim, zorlamanın alemi ne! ah bu lehimci duyarlık...
