gülüp eğleneceğim diye gittiğim ama ağzıma sıçan filmdir.
--spoiler--
1)ana hikayenin yanında yardımcı hikaye de gayet güzel işlenmiştir. kahkahalarla gülerken birden sahne değişimiyle hüzne boğuluyorsunuz bu filmde.
2)"manga-dursun zaman" şarkısı filmin finaline müthiş gitmiştir. o kadar zamandır dinlediğim şarkıyı aslında hiç dinlemediğimi farkettirmiştir bana.
3)üzerinden uzun zaman geçen lise yıllarını hatırlamak için ideal bir filmdir. diyaloglar, arkadaş ilişkileri çok iyi yansıtılmıştır.
4)bi de ayrıca film çıkışı insanda gazı kapatıp, kırmızı-sarı demeden anneye ulaşma isteği uyandırıyor.
5)son olarak da ismail hacıoğlu nun ayda aksel le ayna karşısındaki sahnesi esnasında salondan çıt çıkmamış, sahne geçildikten sonra ise burun çekme sesleri sessizliğe karışmıştır.
--spoiler--
