uyandım, gözlerimi açtım, sustum, yorulmuştum, uyumaktan yorulmuştum. ortopedik yatakların aslında yeterince ortopedik olamadığı çekyatlarınsa onları aratmadığı bu evde hangi garibanın wireless ını kullanadığımı bilmeden kaç gündür açık doluğu belli olmayan, klavyesi dökülen saç tellerimle kaplanmış laptopımın tuşlarına bir annenin yavrusuna süt veren memesinin saflığıyla dokundum. belki saçmalamaktı niyetim belki boşalmak. susmaktı aslında konuşmamak. karalamak.
