bana bir zaman sormuştu "sen hiç aşık oldun mu" diye, bende "olmadım" demiştim. sonra da "peki hiç aşık olmadıysan şu an aşık olmadıgını nerden biliyorsun?" diye bir soru sordu ki, o kendimi çok çaresiz hissetmiştim. hani derler ya rüyada ölürsen, gerçek hayatta da ölmüşsündür. bu da öyle bir paradoks idi. şu an günün ağarmasını beklerken düşündüm bu sorunun cevabını bulduğum anı. kelimelerin hissi anlatabilecegine her zaman inanmışımdır.
***
bayram tatili. insanlar akrabalarını, sevdiklerini ziyaret için yollara düşüyor. benim sevgilim de ailesi ile birlikte eskişehire dogru yol almaktaydı. sonra düşünüyorum...
***
her gidişin bir dönüşü var mıydı acaba?
***
4-5 gün haber alamazsan sevdicekten o zaman düşünme vakti gelmiştir dedim. kendisine hiç bir şekilde ulaşamadım ve arkadaşını aramayı düşündüm. garip bir ses bana "alo??" demişti ki ben o an bir şeylerin ters gittigini anladım, malum sormasam tabi ki rahat edemezdim. telefondaki ses:
- trafik kazası geçirdiler...
***
30 saniye boyunca konuşan telefondaki ses "orda mısın" diyor. bir an kanımın vücudumda artık dolaşmadıgı hissine kapılıyorum. başımdan asağı kaynar sular akması da cabası. o yaş gelmesin diye kendimi kastığımda isteksiz olurak yutkunmak istedim. ama bunu beceremedim o an. en derinde hissettim bütün duygunun yoğunluğunu. kamera yavaşça uzaklaşıyor benden, arka planda çalan müzik çok uzaklardan geliyor, ekran kararmak üzereyken...
***
"evet burdayım".
"teşekkür ederim, hoşçakal..."
***
telefonu kapattıktan sonra ne yapacağımı bilemeden öylece durdum. gözümü kapattığımda akan bir damla yaş yüzümde uzun bir seyahat etti ve çenemden telefona damlarken ben sorduğun sorunun cevabını düşündüm: sanırım sana aşıkmışım da haberim yokmuş.
