Geçen haftaki izmir seyahetimde, Konak vapur iskelesi' nin yakınlarında otururken çingene bir aile ile karşılaştım. Bu mutlu aile yemeklerini yedikten sonra, kalan çöp namına ne varsa hepsini denize attılar. ilk başta şöyle bir tepki kabardı uygar yüreğimde " Ah ne kadar görgüsüz insanlar, denizi kirletiyorlar "
Daha sonra aileyi izlemeye devam edip safiyane tutumlarını görünce, farkettim acı gerçeği. Denizi kirletmiyordu benim kardeşlerim, atıklarını doğaya bırakıyorlardı binlerce yıldır yaptıkları gibi.
Aslında doğayı kirletenler onlar değil, doğayı kirletenler o poşetler,o tetrapak kutular, o kimyasallar. Sorun atıklarımızın denize atılması değil, sorun bizim denize atılamayacak kadar kötü şeyler üretmeye başlamamız.
