bir dilsiz,bir kör,bir sakatım:
gönlümün yarasına bunları yazmaktayım
geceleri gündüzleri kenara koymaktayım
gidilecek tek yer var kokun olmayan
oraya doğru yol almaktayım
vefa apartmanı:
kapa kapılarını,dön sırtını,
asla sana koşmayacağım
nasıl ki kırdın kolumu kanadımı;
bekleme;
pencere gül atmayacağım.
vefa apartmanı*
dik yamacın en tepesinde dört katlı
dışı sarı boyalı,yirmiiki kapılı
dördüncü kapıda bıraktım;
gençliğimi,hayallerimi,umutlarımı
fakat yine de doymaz vefa apartmanı!
i̇hanet en çok sana yakıştı
şimdi çek perdelerini,kapa kapılarını
ankara* bugün seni izlemeli
yakma ışıklarını,
öyle karanlık ol ki
kimse fark etmemeli içindeki karanlığı
vefa apartmanı*
yıkıl git hayatımdan
adın dilime dokunmamalı
dilsiz apartmanı*
yol üzerinde beş katlı
boyası dökülmüş,dokuz kapılı
sekizinci kapıdan girdi ihanet
soydu yalnızlığımı;öptü kokladı
elimden tutup pencereden baktı:
bakdedi:
bütün yollar bana çıkıyor,gördün mü?
baktım:
tepeye doğru üç yol
üçü de karanlık
dilsiz apartmanı*
aç kapılarını
yak ışıklarını
seni kimse görmemeli
ah kimse bilmemeli:
sekizinci kapıda neler yaşandığını
şimdi susuyorsun dilsiz apartmanı*
en büyük gururlar kapında yatmalı
dilsiz apartmanı*
yak ışıklarını,aç perdelerini
bin bir renkle doldur kapılarını
bugün bayramındır;
toprağa gömdün
vefasız ankaranın
vefasız apartmanını .
