Yaz tatilinin ortaları sene 2008 yanılmıyorsam... Tesadüfen keşfettiğim Altınkum imza Günleri'nde Tuna Kiremitçi'ye imzalanmışız, baba bey de keyifliler; bir hemşehrisiyle kucaklaşmış, imzalatmış kitabı. Biz de keyifliyiz, o dönem bir proje var idi öykülerle ilgili ilk ağızdan bilgi almak güzel gelmişti...
Radyo son sese yakın, camlar açık. Bir yandan dışarıdaki rüzgarı yalamaya çalışıyorum bir yandan da ÖSS sonucumu düşünüyorum, hayat gergin. ipler kopuk.
Radyoda bir şarkı çalınıyor, canlı.
Necdet Tokatlıoğlu isminde bir sanatçı, son bestelediği şarkıyı dillendiriyor... Kulak kabartıyorum, hoşuma da gidiyor. Şarkı "Farzet bir rüyaydı uyandın bitti..." diye başlıyormuş gibi geliyor ama öncesi ve sonrası da var tabii, o dönem her şey bölük pörçük olduğu için dinlenen şarkılar izlenen filmler de böyle geliyor. Gibi gibi...
Sonra bütün akşam bu şarkıdan usumda kalanları mırıldanıyorum, sonraki sabah ise pek tabii unutmuş olarak kalkıyorum...
Ben ÖSS'yi kazandığımı öğreniyorum, bir ay sonra Necdet Tokatlıoğlu vefat ediyor; bir yıl sonra ise Twitter'da Tuna Kiremitçi'ye yazdığım "Onu görünce aklıma Shekaspeare'in şemsiye satıcısına yazdığı mektup geliyor" tivitine ithafen blok yiyorum kendilerinden. (Pardon, hoşgörü mü demiştiniz?) iki yıl sonra ise o akşam rüzgara eşlik ettiğim arabamız satılıyor...
Bir tek ben kaldım hayatımda, kendimi kendimden çıkaramam ki...
Şiiri de bu gecenin şerefine paylaşalım:
ne sen beni gördün ne de ben seni,
o büyük tesadüf olmadı farzet.
tanışmamış gibi olalım senle,
bu sevda gönlüme dolmadı farzet.
farzet bir rüyaydım uyandım bitti,
farzet bir hayaldi kayboldu gitti.
farzet ki gözlerim bir oyun etti,
iki gözüm seni görmedi farzet.
artık seni anmam seni düşünmem,
sevgilimsin diye koşmam peşinden.
uçan bir kuş gibi geçtin başımdan,
ellerim elini tutmadı farzet.
farzet bir rüyaydım uyandım bitti,
farzet bir hayaldi kayboldu gitti.
farzet ki gözlerim bir oyun etti,
iki gözüm seni görmedi farzet.
