Hiç var olmamış birini yıllarca beynimde kurup sonra kaybetmiş gibiyim. Sana dair hiçbir iz yok. hiçbir şey yaşamadık ki zaten. Sabaha karşı o tepeden izlemedik izmir yolunu ya da karlı bir gecede bira içerken kardan adam yapmadık. Gece yarısı uykundan uyanıp bana patates de kızartmadın hiç. Pek de sevmezdik birbirimizi...
Zamansız geliyorsun aklıma. Henüz ismini bile bilmediğim zamanlarda nerede yaşadığını anlamak için okul çıkışı köy yolunda seni takip ederken birden yok oluşun düşüyor aklıma, varoluşun gibi yok oluşun da şahibeli.
terminalde beni beklerken kırmızı gerberaları tutan ellerin şimdi topraktan yapılmış cam bir vazo masamda ve yine içinde kırmızı gerberalar...
