293.
-
insanlığın en büyük belalarından birisidir.
komün komün yaşıyorduk en başlarda. ateşi icat ettik, tekerlek... ölümü tanıdık.. ve insan; egosunu tanımaya başladı.
sonsuzluk isteği, ebediyet isteği. dinler türedi. onbinlerce yıl güneşe taptık, ay'a taptık, şimşeğe taptık. bir lahitteki 10 emir'e taptık.
sığınmak istedik. şimşek çaktı, seller bastı, korktuk. en ilkel içgüdüler ile "tanrı"yı yarattık; sonsuz adet.
ve antitezi olamadan yaşayamadı tanrı. şeytanı yarattık. tanrı'yı teke indirdik. kitaplar kurallar koyduk.
töreler yarattık en ilkel feodal derebeyliklerden itibaren.
işte en büyük tehlike bu törelerin, yaratılan tanrılar ile birleştiği anda başladı; namus!
namusu cinselliğe indirgedik, insanoğlunun en temel ihtiyacına, en doğal ihtiyacına.
sevdik, seviştik. töreler çıktı. ve namus bir "zar"a indirgendi.
erkek eli değdi diye kızını canlı canlı kümese gömdü bir baba daha bu sene. (bkz: medine memi)
seven, sevişen aşıklar, "piç nesillerin" değil, "özünde insanlığını koruyan" nesillerin habercisidir.
bırakın sevişenler tartışsın bunu, yarattığımız, ilkel benliğimizden beri gelen en büyük belamız "tanrı"lar "töre"ler değil.
not= yazı tamamen bana aittir. başka bir ortamdaki yazımın hemen hemen tamamen değiştirilmiş versiyonudur.
