Varlığının sebebini milli kültürüne adayan, sonu dedesi Esad'ın sonu gibi Aras nehrinde yitip gitmek olmuş olan çocuk öykücüsüdür. Kendisini şöyle anlatmaktadır:
"Mantar gibi köksüz doğmadım, anasız, babasız.Fakat tıpkı mantar gibi yaşadım, ama mantar gibi de elden ayaktan kesilmedim. Azıcık bir nem bulsam emdim, özümsedim. Çünkü sulayanım olmadı beni. Tıpkı iğde ağacı gibi geliştim. Eğri büğrü, azıcık suya yetinerek.
Azerbaycan köylerine öğretmen oldum."
