yaşarken bedeninizdeki kara deliğe rağmen ayakta kalma sebebi olarak diğer sevdiklerinizin varlığıyla avunursunuz. isyan edersiniz, "keşke onun yerine ben olsaydım!" dersiniz. bahis konusu her açıldığında içinde bulunduğunuz ortamı terkedersiniz. en önemlisi çocukluk fotoğraflarınızın yer aldığı albüme bakarken gözlerinizden dökülen yaşlardır. özlem kokar, ağıt kokar, acı kokar.
fakat siz her şeye rağmen onun sizi gördüğünü bilir ve bir gün aynı canı ve kanı paylaştığınız o kişiye kavuşacağınız günün ümidiyle yaşarsınız!
