türkiye'ye tekrardan polis-asker ve ülkücü parelelliğini/ bağını/ diyalogunu/ işbirliğini gösteren üzüntü veren ölüm. ogün samast'ın yanındaki kahraman polis bakışlarını unutamıyorum. gene nöbetteki uykunun cezası olarak elde patlayan el bombalarını, ceylan önkolları da unutamıyorum. bu,ilk ölüm değil. son olacak gibi de durmuyor. top, devlette! suçlu, devlet! faşizan tavırların içselleştirlimesi suç! devletin adilliğine inanmayan beyinler nasıl travma yaşamasın? bunun yanıtını versinler önce. sonra adaletten bahsedebiliriz belki.
birisi daha gitti. devletin kurşunlarıyla. çözüm çözümsüzlük zincirine hapsolmuş. bürokratlar yerini garantileme derdine düşmüş. ölen ölmüş şekliyle. ne de olsa balık hafızalıyızdır ya. unuturuz demi. kapatalım bu ölümlerin üzerini. düşündürmeyelim kimseyi.
