pisi pisine ölmüş gencecik bir çocuk...
sanırım altan erkekliydi, bir tiyatro oyununda şöyle bir laf etmişti; yaşamak tek marifetiniz, biraz özen gösteriniz...
eh be ülkemin güzel gençleri, ne zaman anlayacaksınız yaşamanın, nefes alabiliyor olmanın kıymetini..
neyin uğruna tüketiyorsunuz güzelim zamanları, vatan, millet, faşizm, sosyalizm, ülkücülük, devrimcilik...
bıraksaydın ya şerzan kardeşim, hayatı ıskaladın farkında değilsin...
bak bugün öğrendim batmanlıymışsın, bilirsin batmanın kavurucu sıcağını, bilirsinde öldün be kardeşim...
artık bir yaz akşamında diyarbakır caddesine elinde karpuz çekirdeğiyle turlayamayacaksın, yorulduğunda endüstrinin önünde banklarda oturamayacaksın, sanat sokağında oturup gelen geçen kızları kesemeyeceksin, sevgilini koluna takıp madoya gidemeyeceksin, academy'e gidip arkadaşlarınla batak çeviremeyeceksin, esentepe de piknik yapamayacaksın...
kısacası olmayacaksın, ardından bir sürü sik kafalı çıkacak ortaya, kimisi oh oldu geberdi piçdiyecek, kimisi kahrolsun faşizm kalıbına sığınıp devrim şehidi ilan edecek seni..
oysa kimse bilmeyecek, ekmek su'dan önce bir tutam sevgiye ihtiyacımız var, neyimiz var ki neyi paylaşamıyoruz..
öbür tarafta göreceksin şerzan tanrı sevgidir...
