tamam, yeri geliyor gülüyor, eğleniyoruz. bir güzel dalgamızı geçiyoruz ama dün geceki bihter'le behlül'ün telefon sahnesinde içi burkulmayan varsa, gerçekten hiç aşk yaşamamış bir insandır. o duyguyu o kadar iyi veriyorlar ki.
behlül koridorda bihter'in ağladığını duyar ve yukarı odasına çıkıp, bihter'i arar. ağladığını duyunca kıyamaz. kim kıyabilir ki. hanginiz sevdanızın gözünden akan bir damla yaşa kıyabilirsiniz? gerçek aşkı sonuna kadar yaşamış olan biri, o sahnenin ne kadar duygu yüklü olduğunu anlamıştır.
behlül'ün çok suçlu bir tavırla 'ben... ağladığını duydum.' demesiyle başlayan bu konuşma, bihter'in 'sırf sen günahlarından arın diye ceza çekiyorum' deyişiyle şahsen benim canımdan can koparmıştır.
tam o sahnede giren toygar ışıklı müziğine ne demeli. hangi sahnede, hangi müziği gireceğinizi çok iyi biliyorsunuz.
