arkadaşlarla yaptığımız aşk-ı memnu analizleri sonucunda ortaya attığımız "bihter ile behlül'ün öpüşme sahnesi rüyadır" hipotezimizin götümüzde patladığı dizidir. son bir umut hala bekledim hah şimdi bihter uyanacak falan diye ama baktım adnan bihter'in kafasından çer çöp topluyor. vay anasını dedim o anda. içim acıdı adnan'a da, o ayrı.
nihal'in kafasını, o yeni evinin trabzanlarına sıkıştırmak istiyorum, o derece. ulan bu ne kendini beğenmişlik, 'dünya benim etrafımda dönüyor'culuk?
- babam benim yüzümden vazgeçti davadan. benim mutluluğuma gölge düşmesin diye.
boynuzların eline geldiği zaman görürüm ben senin o gölge düşmeyen yerlerini. geçenlerde de beşir için büzüştürdüydün ağzını yüzünü "benim yüzümden" diye. götün bir havalandı senin ama dur bakalım...
bülent'e söyleyecek laf bulamıyorum. keşke behlül de bulamasaydı. çılgınsın meeeaaaaann ne lan?
adnan'ın altıncı hisleri ayyuka çıkmaya başladı yavaştan. e buna da şükür.
-neden bu kadar huzursuzum?
dur bakalım adnan'ım, birkaç kere daha düdükleneceksin anlaşılan. biraz daha sabret de, içine doğacak inanıyorum.
peyker'i de behlül'e ayar verirken gördüm ya, ölsem de gam yemem. kızın dizideki tek repliği "bana da anlatın, ben de bilmek istiyorum" olmuştu son zamanlarda, bir de kalkıp behlül'e ayar veriyor helal olsun. işte öyle apışıp kalırsın behlül bey. bak, elalemin olaylara fransız kızından bile yedin paparayı, zorlama artık açık veriyorsun meeeaaan.
