Beklersin, beklersin, beklersin!.. Hayatının en özel insanıyla tanışmaya hazırlarsın kendini ve bir gün ansızın hiç olmadık bir yerde çıkar karşına, işte o zaman her şey kararır da bir O aydınlatır dünyayı. Işıl ışıl gözlerinde bulursun hayatı, tebessümüyle açılırken yanakları gül edasıyla kayıtsız kalamayan kainat genişler bir anda. Teslim olursun O'na. Hemde o anda. Ne pahasına olursa olsun sana gelmesini istersin ve gelir nihayetinde. Ve birden gidiverir nedensizce. Sesin çıkmaz, solukların düğümlenir her nefes alışında. Aklın durur ve son fotoğrafta O'nun yüzü kalmıştır. Taşıdığı duyguların ağırlığı çok fazla gelir insana. Ama O sende hep güzeldir. Yorgun kalbinle candan istersin mutlu olmasını. Dua edersin O'nun için, üzülmemesi için, senden daha çok sevebilecek biriyle karşılaşması için. Aylar geçmiştir, yıllar yakındır. Ve bir gün geri gelir sana. Koynunda saklayıpta kimseye açmadığı güzellikleriyle. işte o zaman anlarsın O'nu senden fazla kimsenin sevemeyeceğini, senden başka kimsenin de mutlu edemeyeceğini... *
