ben bu yazıyı sana yazdım.
olanları birbirine bağlamayı başardım.. ve sana mütemadiyen ağlayarak bi yazı yazıyorum. sana değil aslında bu yazı kendime, sende bulduğum bana.. neyi farkettim az önce ben; sırf çok sevdiğin insan biriyle diye seninde biriyle olma gereksinimini dolduran insan olduğumu.. acıdım kendime, bize acıdım. açmıştım yüreğimi sana ben oysa, en derinilerini açmıştım. en masum duygularımla geldim sana gel deyişine dayanamayıp. seni seviyordum ve bunu biliyordun sen. beni sever misin dediğin andan beri seviyordum. ona, buna, şuna inat. ben de masum duygular, sen de malum duygular. ve şimdi yarım yamalak uykular. keşkeler var hep dilimde. milyarlarca keşke. keşke bu kadar çok sevmeseydim. keşke bu denli inanmasaydım.. evet arkama bakmadan çekip gitmeliyim artık. dediğin gibi. dönüp dolaşıp aynı yere varmam dairem için büyük bir devrim olsada.. sen yeni sayfanda yazarken, ölümsüzlüğü ararken. benim gözlerim seni arayıp bulamamaktan vazgeçmeli artık. seni seviyorum. biliyorsun.. gitmem gerek biliyorum. bilmekle olmuyor biliyorsun.. sen benim herşeyim, gönlünce olsun herşeyin. anladım ben gidemeyeciğim ama sen sende kalan varlığımı bilmeyeceksin..
