evrenin majestelerini kuşağında taşıyan lord un gölgesidir gece. pars kılıcımı sadece geceleyin çıkarmam canım. geceleri keskinliğim yoktur. geceleri cila atarım. en sevdiğim şeyin özü gecede gizlidir ya ben suyunu sıkmadan kabadan ağzıma atarım. milyonlarca sentaksı tek bir kelimeye sığdıran siyah da var. mağaraya çizilmiş en primitif resimlerin değerini de göstermez...
uyumak, geceye ihanettir. hep yıldızlara ve ay-a romantizm vurup tavuklar gibi erkenden yatan insandan gelecek kerameti yerim! ben uykuya rest çeken gözlerin aşığıyım. kayaların bile çözüldüğü vakitlerde uyunur mu meleğim! gündüzlerin balyozundan sarhoş olmuş ay çiçeklerinin solgunluğundan çektim aldım seni...
kişiliğimi bölen bir sana, bir de siyahın haşladığı geceye kıyamam canım.
