insanı, nedense odanın bir köşesine boş boş baktırıyor bu şarkı. buz kesiyor vücudun. sonra aklında yine o. "bu şarkıyı her dinlediğimde, gözlerimi kapatıyorum ve senin yanında buluyorum kendimi bir anda. akşamüstü.. güneş batmak üzere.. ışık, huzmeler halinde süzülüyor odana. şarkı bilgisayarında çalıyor. "bozuk" dediğin hoparlörden ses öyle hoş geliyor ki kulağıma.. elime aldığım her eşya senin. öyle huzurluyum ki, sonrasını düşünmüyorum bile.. sen yanımda bana karikatür okuyorsun. gülüyorum.. mutluyum " nedense insana bunları düşündürtüyor bu şarkı işte.
