dört bir yanındaki ülkelerle (karadeniz'in ötesinde de insan yaşıyor unutmayın haritası eksik arkadaşlar) ilişkilerini güçlendirip bölgenin en önemli aktörü olma rolüne soyunmuş bir Türkiye vizyonunun sonucudur. tek pürüz ermenistan kalmıştır ki onlar da biraz da kendi kendilerine yapmakytadırlar. o da düzelecektir.
dostluk eli uzatmadan otomatik idolojik düşmanlık psikolojisinin sonucunu görmekte fayda var: yunanistan dediğiniz toplam nüfusu istanbul kadar olmayan dünkü vilayetimiz ve nato müttefikimiz. iki ülkenin savaşmasına en başta natocu sam amca ile avrupalı ağalar izin vermezdi. ama her iki ülke de sürekli birbirine karşı silahlandı. yunanistan ekonomisi çökmese muhtemelen bu kadar yakınlaşma yine olmazdı. çünkü silahlanmadan her iki ülkede de sebeplenenler var. dışarıda da öyle. her iki ülkenin nato müttefiki ve ab üyesi almanya her iki trafa da ayrı ayrı %13-15 oranında silah tedarikinde bulunurken kendi oluşturduğumuz düşman psikolojisini hiçe sayıp salaklığa son vermek de ne oluyor değil mi?
şimdi artık sıra gelmeli sürekli iç veya dış düşman üreterek varlığını sürdürüp ülkeyi sömürenlerin saltanatını sallamaya. demokrasinin ve temele hak ve hüriyetlerin baştacı edildiği bir türkiye bunu başarmak için yeterlidir.
