aldatıldığımın farkına vardığım halde salağa yatıp aldatılmayı kabul ederek kendimden ödün verdiğim o adamı,beni aldattığı kişiye yar ettim.ne mi oldu?olan bana oldu. uzun süren bir depresyon süreci.gezdiğiniz sokaklarda ihanetin izleri,dilimde bize ait olduğunu zannettiğiniz şarkılar,elimde bir fotoğraf ve biraz anı ile kalakaldım...yalnızdım.önce kendime kızdım aldatıldığımı bildiğim halde neden kabul ettiğimi sordum kendime oysa cevabı açıktı.kaybetme korkusuzydu.çünkü kaybedeceğim insan her hangi biri değildi.en sevdiğimdi,dostum,arkadaşı,kardeşim,annem babam gibiydi.öyle değerliydi benim için...değdimi kendimi ayaklar altına almama değmedi.eğer bir tercih varsa ortada senin üstüne bir başkası tercih ediliyor ise ve bunun adıda aldatılmak ise asla kabul edilmemeliymiş bu ihanet...ki kabul etme kısmıda basit bir süreç değildi tabiki.ilk şoku yaşadığım an telefonda yakaladığım bir mesajdı ardından msn günlüğünde yapılan konuşmaları okudum.ona benden bahsetmişti hatta bendenmi bir başkasından mı o bile meçhul! daha sonrada aldatıldığımı anlamam zor olmadı parçaları birleştirdim sonra kendimi yedim.hayatım,dengem,kişiliğim,kendime olan güvenim yerle bir oldu...ben durdum olduğum yerde ve olanlara seyre baktım bir süre.onun için herşey çok normal hayat devam ediyordu.o olmuş yada ben olmuşum bir fark yoktu...ben kendime ettiğimle kaldım.
