bu genç yaşıma rağmen kalp krizi geçireceğim maçtı. güzia nın golüyle öne geçiyoruz. ardından burak skoru eşitliyor. daha sonra bursa dan gelen gol haberleri. sevincim anında yerini strese bırakıyor. süre geçiyor hala bir gol yok. daha sonra tedirgin bekleyiş yerini biraz olsun umuda bırakıyor. 87. dakikada uğur incaman ın gol haberi geliyor. daha sonra şükrü saraçoğlu nda tabela kalkıyor +4. allah! geçmek bilmez o dakikalar. ardından bir ananons 2-2 2-2 diye sürekli tekrarlıyor. stad coşuyor ama lig tv de hala 2-1 yazıyor. son 30 saniye kala orta sahanın ortasındaki serbest atış ı deivid kaleci volkan a gönderiyor. volkan da biraz bekledikten sonra topu dikiyor ve maç bitiyor. herkes deli gibi seviniyor ama bursa maçı 2-1 bitmişti. sinirlerim bozulmuştu. bir yandan şampiyonun bursa olduğunu bilmeden deli gibi sevinen fenerbahçe li takımdaşlarıma gülmem ve bir yandan şampiyon olamamıza üzülmem. türk futbol tarihinin bir skandalıda yaşanmıştır ayrıca bu maçta. uzatma dakikalarında 2-2 diye bir ananons. futbolcu ne yapacak ani bir kontra ya yakalanmamak için topu ayağında çevirip kaleye dönecek. bence o serbest atış kullanılsaydı da fenerbahçe golü atamayacaktı. ama allah var. mucizeler var. ya gol olsaydı. şuan fenerbahçe şampiyondu. bursaspor un şampiyon olmasına üzülmedim tam tersi sevindim. çok kısıtlı bütçesiyle neler başardı. herşeyin parayla değil, inançla olduğunun en büyük örneğini göstermişlerdir. şimdi konudan konuya atlamak olmasın. sonuç olarak bitmiş bir maçtır. ne nasipse o oldu.
