ellerim yok benim vuramam sana, büyük değilim bağıramam sesimi duyuramam, ayaklarım yok benim kaçamam, ağlarım sadece, eski fotoğraflarda yüzüm hep kapalıdır benim, kader 17 aylıkken oynadı benimle, daha baba ne bilmezken, daha anne ne bilmezken kaderle tanıştım ben, allahım bu kaderi bana yazarken hiç beni düşünmedin, şimdi ben okula nasıl gidecem, üzerimdeki meraklı bakışlardan nasıl kaçacam, ben nasıl anne olacam, ben daha 17 aylık bir yetişkinim hangi psikolog bana yardımcı olacak, hangi kitap da bana yapılanların cezası yazacak, bana acımayın! bana üzülmeyin! bana ağlamayın, eğer gücüm yetseydi, eğer sesim çıksaydı, eğer konuşabilseydim, eğer kaçabilseydim, eğer vurabilseydim! bana üzülmeyecektiniz, ağlamayın lan, bu kaderi yazan ağlasın, minik bedenim ve küçük kalbimle duadır allaha, bu kadar arsızsa artık insanlar, kayıp ettin şeytanla olan iddanı, şeytanın bile ağrına gitti lan, vaz geçti iddadan. kim ne yaparsa yapsın, kendimden utandım dedi, bende melektim lan dedi, beni de allah yarattı dedi, ağladı, ben 17 aylık yetişkinim artık, ben artık bir milat ım, benden önce ve benden sonra var artık bu hayatta, insan olduğum için kendimden utanıyorum ulan, hepinizden utanıyorum.
