bundan daha onur verici bir şey olamaz. hele ki annenizin babası olmasına rağmen, adını ve soyadını, yani ikisini birden isim olarak taşıyorsanız*.
- çünkü o öyle bir dededir ki bu yaşına kadar imkanları dahilinde, bir söylediğinizi ikinci kez tekrarlatmamıştır bile, emekli olmasına rağmen.
- çünkü taa ki siz lise çağlarına gelene kadar, geceleri üstünüzü açıyorsunuz diye hep anneanne ile ikisinin arasında yatırmıştır sizi.
- çünkü sevgisinden dolayı, yorulma diye, bebek arabası diye bir şey icat olmuşken bile, omuzunda gezdirmiştir hep, papucunuzu yere değdirmemiştir.
- çünkü hastanede komada yatarken, bilinci kapalıyken bile tek söylediği sözün sizin adınızı sayıklamak olmasıdır.
- çünkü o uyurken tv izlediğimiz esnalarda, uykusunda konuşurken bile anneanneye "SirRaiD'e yemeğini yedirdin mi?" diye sorduğuna şahit olursunuz onlarca kez. uykusunda bile siz varsınızdır.
- çünkü uzanmış tv izlerken "çok susadım" dediğinizde bile, hemen ayağa kalkarak suyunuzu getirmiştir, hem de herzaman.
- çünkü öyle bir sevgidir ki aranızdaki; bunu anlatacak ne bir kelime vardır, ne de örneğini gösterebileceğiniz bir hadise.
- çünkü daha uzatabilecek o kadar çok örnek vardır ki, sayfalara sığdırılmaz. işte onun için böylesine mübarek bir insanın adını ve soyadını isim olarak taşımak dünyadaki en onur verici, en gururlu hadise olmaktadır...
