açık açık iş cinayeti olarak adlandırılabilecek ve olağandışı bir seyir kazanmış kazalar. önemli bir kısmına bakıldığında patronların veyahut işverenin kar hırsından kaynaklanan ve iş güvenliğini hiçe sayan çalışma koşulları ile gene aynı anlayıştan kaynaklanan ve işçiyi gerekli donanımla donatmayan anlayıştır. elbette bu anlayışın ardından bir sınıfın aklı ve zihni yatmaktadır. sorgulanması gereken bu sınıfın varlığıdır.
iş kazalarına geri dönecek olursak, 2009 yılındaki tüik verileri incelendiğinde türkiye iş kazalarında avrupa 1., dünya 3ç'sü konumundadır. 1.sırada güney kore, 2.sırada ise brezilya'nın gelmesi ise kimseyi şaşırtmasın. zira bu ülkeler türkiye benzeri esnek çalışma koşullarına ve sermaye birikim rejimlerine sahiptir. gene aynı istatistiklerde göze çarpan bir nokta ise kazaların metalden eşya imalatında yoğunlaşması. ayrıca meslek hastalıkları bakımından da maden sektörü ciddi bir şekilde önde görünüyor. ayrıca gene aynı yıl içerisinde meydana gelen iş kazalarında gece mesailerinin, esnek çalışma saatlerinin ciddi bir oranı bulunmakta. istatistiklerden de görüleceği üzere emek sömürüsünün yoğunlaştığı sektörlerde iş kazalarıda artış gösteriyor. çalışma yoğunluğu ağır sektörlere özel birtakım düzenlemeler gerekirken bu alanların patronların kar hırsına terk edilmesi tehlikeye davet çıkarmaktadır.
"kriz türkiye'yi teğet geçti." diyenler anlamalılardır ki; iş kazalarının önemli bir kısmı cinayettir. sömürü düzeni kuralsızlık yaratmakta ve cinayet işlemektedir. son bir yılda meydana gelen maden kazalarından da anlayacağımız üzere patlayan grizu değildir, özel sektörün kendisidir. bunun hesabı sorulacaktır.
