fenerbahçeli arkadaşlar bir okuyun bu başlığı sonra da gidip 6-0 kazandığınız o sizin için müthiş, bizim için felaket maçın başlığını okuyun ve anlayın bu iki zafer arasındaki farkı. daha önce yazdığım gibi o 6-0 fenerbahçe taraftarının hayatında yaşadığı en mutlu günlerdne biriydi. eğlenildi, geyikler yapıldı, coşuldu, kutlandı. ama 17 mayıs 2000.. o gün bir galatasraylı için hayatının en büyük günüydü. bir hayal gerçek oldu. geyik yapılmadı, eğlenilmedi. duygulanıldı, gururlanıldı. büyük kurucumuzun vasiyeti yerine getirildi. galatasaray kuruluşundan neredeyse bir asır sonra kuruluş amacını gerçekleştirdi. çocuklardan kahramanlar yaratıldı ve kahramanlar hep çocuk kaldı. kahkahalarla değil gözyaşlarıyla kutlandı o zafer. o zaferi yaşayanlar şimdi bu başlığa yazılan entyleri okurken bile duygulanıyorlar emin olun. gülmüyorlar, kahkaha atamıyorlar sadece tebessüm edip o tebessüme 2 damla da göz yaşı ekliyorlar. bir gün size de nasip olursa o zaman o 6-0' ın bu büyük zaferle kıyaslanmayacak kadar küçük olduğunu anlayacaksınız.
