mutlaka bir sebebi olan hededir. pişmanlıkmış, sevgiymiş, bağlılıkmış falan hepsi hikaye.
hoş bir tecrübeye bağlayacağım aslında bu başlığı. girişi yaptıktan sonra devam edeyim:
ayrıldı benden. ayrıldığına pek üzülmedim aslında çünkü baya boktan bir sebepti. 3 gün boyunca ayrı kaldıktan sonra, "ayrıldığıma pişmanım, özür diliyorum" dedi, affettim ve tekrar çıkmaya başladık.
özür dilemesinin sebebi tekrar çıkmak istemesi değilmiş gerçi, bunu ilerleyen günlerde açıkladı ama olayın perde arkası oldukça trajikomik benim açımdan.
bunun bir arkadaşı vardı. arkadaş yani... onunla konuşmasını yasaklamama rağmen konuştuğu, silmemek için direttiği, mesajlaştığı falan. tekrar birleşmenin ardından geçen 2 hafta sonra bir itiraf geldi bugün. benden ayrılmasının sebebi, o arkadaş olarak konuştuğu çocuğa karşı kendini suçlu hissetmesiymiş. o, her sabah mesaj atıyormuş; onu dinliyormuş, konuşuyormuş falan; benden ise memnun değilmiş ve o yüzden kendini ona karşı suçlu hissediyormuş ve o yüzden ayrılmış. ayrılma nedeni olarak sunduğu şey ise tamamen bahaneymiş.
neyse. iyi güzel, ayrıldı ona karşı kötü hissettiği için benden. o şahıs ile benden ayrıldıktan sonra sadece 1 gün konuşmuş, 1 gün boyunca ilgilenmiş o ibne onunla. ertesi gün ise ne aramış ne sormuş. ondan sonraki gün de aynı şey olmuş. bakmış ki o şahıstan hayır gelmiyor, benden özür dileyip tekrar bana dönmeye karar vermiş.
tabii bunları anlattığım gibi açık açık söylemedi, ben çıkarttım söylediklerinden.
görüyorsunuz. bir ibne için beni terkediyor, ardından ondan yüz bulamayınca bana geri dönüyor. çıkar ilişkisi. ayakta sikiliyorum resmen. bu kadar olur; bense ne kadar safım, benden ayrıldığına pişman olduğunu ve hatta hala beni sevdiğini falan düşünmüştüm. yanılmışım.
