gece ilerlemiş, kafam hala zonkluyor çok kaçırdım belli,
lanet olası şişede durduğu gibi durmuyor.
birazdan horoz sesleri , ezan sesıne karışacak ,
ben hala gönlum ve mantığımla hesap içindeyım.
bir tek yaşanarak öğrenılebılınırmış hayat ,şimdi
çok iyi anlıyorum.
yarı baygın mı desem uyku hali mi desem
bır oyuncakçı dukanının vitrinine el dayamışım
içimden geçiriyorum bu oyuncak benım olsa.
bakınıyorum cıvıl cıvıl çocuklar ,istedıklerı oyuncakları alıyor
benim ise , el ızlerım camekanda kalıyor .
içimden geçiriyorum bunlar bu oyuncağı hemen kıracak şımarık çocuklar.
oysakı benım olsa o oyuncak ben yatağımın başucunda hergun sileceğim .
oynamaya bıle kıyamayacağım.
dukkan sahıbı çıkıyor aniden başımı okşuyor ,
oda haklı , ben boynu bukuk , ellerım bomboş ,kalbim kırık.
o ay kadar parlak yuzunu tekarar hayale dalıyorum , o dukkan sahıbı sendın teslime.
biri sana "git" dediğinde "kalmak istiyorum" diyebilmekmiş sevmek.
ben diyemedim .
sabah olmuştu galıba , ezan okunuyordu ,
ıkı rekat namaz kılmaya yeltendım sarhoş halim aklıma geldi vazgeçtim.
ellerımı açtım " allah'ım benı bu sıkıntıdan kurtar " diye dua ettim.
tekrar uyumuşum gozumu açtığımda öğle olmuştu.
hayata bir başka gözle bakmayı öğrenmek lazım.
herşeyin sıradanlaştığı bir dünyada kaybetmek bellki en doğru seçimdir.
hayal kırıklığın , umutlarına karşı galip olsada.
yapabileceğin bişeyler yoksa duracağın yeride bilmelisin.
