kendinizi "şimdi ne olacak?" sorusuyla boğuşurken bulduğunuz andır.
her sabah "koğuş kalk! hadi beyler! uyanın artık! hadi hadi hadi!" gibi cümlelerin,
yattığınız yerin (hayır yatak değil onlar sadece yatılan yer) düzeltilmesinin; yorganı, nevresimi katlamanın, çekiştirmenin,
kürtçe "hebele hübele bnewotgbo" tarzı sözler(!) duymanın,
botları boyamanın,
traş olmanın,
içtimaların,
lavabo için dahi sıra beklemelerin
ve daha hatırlamak istemediğim birçok şeyin son bulmasıdır.
