bir çok duruma göre farklı dozlarda yaşanan,şiddetli ve travmatik acı. Aşık olduğumuz kişinin bizim için neyi temsil ettiğine bağlı olarak daha ağır veya hafif yaşanabilir. temsil ettiği şeyi bulup, bu herneyse ondan geri almamız gerekmektedir. Çünkü aslında kimsenin sayesinde "mutlu, genç, kendine has, akıllı, duygusal, özgür,vb" olmayız. Bunları kendi başımıza sahiplenmemiz bazen kolay olmayabilir, bu yüzden aşık olduğumuz kişi bizim "akıllı" tarafımızı veya "özgür" tarafımızı temsil ettiğinde o gidince aklımız veya özgürlüğümüz veya temsil ettiği şey her neyse onu da kaybetmiş oluruz. Bu bir insana zamanıyla koşulsuz verilen bir benlik parçasının sökülüp götürülüvermesiyle kalakalınması durumudur. "emanet değildim oysa" der insan. oysaki kalp imza atmaz, reşit değildir zaten, hiç bir zaman da olmaz. Bir çocuğa da (başkasının kalbi) benlik emanet etmek ateşe körükle gitmekten farksızdır. aşk acısı süreci, kendini geri alma sürecidir bir bakıma, alamayan ölür. ama ölmeye değil yaşamaya geldik, bu yüzden de ölüm kalım meselesidir aslında.
