eğer her kriz sonrası diğer ülkeler batıyor biz yine ayakta kalıyorsak,
eğer bankalar bir gecede hortumlanıyor, ülkemiz bir gecede ekonomik olarak yarı yarıya zayıflıyor ve yine nefes alıyorsak
eğer yiyecek ekmek bulamayan komşularımıza yardımda bulunup ayakta kalmalarını sağlıyorsak,
eğer her kötü olayı unutma karakterimiz ağır basıyorsa,
eğer kimseyle küs kalamıyorsak,
eğer anne babaya saygısızlık yapmıyorsak,
eğer yalan söylediğimizde içimizde bir suçluluk duygusu oluşuyorsa,
eğer haksız yere kazanç sağlamak bize uymuyorsa ve bu da alın teriyle çalışıp para kazanma güdüsünün fitilini ateşliyorsa
islamiyetin bir hayrının olmadığı söylenemez.
Yalnız şunu belirtmek isterim.
Şimdiye kadar islamiyeti, sınırlarla, baskılarla, yalanlarla dolanlarla yaşadık. Tarihsel süreç içinde bugüne değişerek gelen hurafelerin sağlamasını mantığımızla yapamadık. Biri bir tokat atınca hep öbür yüzümüzü çevirdik ve yapılan hatayı görmedik. sorunlarımıza çare aramaktan çok "allah büyüktür" (ki öyle olduğu tartışılmazdır) diyerek onun yüceliğine sığındık. yine o tarihsel süreç içerisinde rol alanlar, beyinlerimizi bunlar gibi o kadar hurafeyle doldurdular ki düşünemez olduk ve kendimizi tembellik çukurunda bulduk.
Asıl sorun, bunun farkına varmaktır. Farkına varırsak eğer, daha çok hayrını görürüz.
