ben halen yasiyorum ve moda sahilde dershane cikisi bira icerken salak romantik anlarimizdan birinde karsilikli olarak verdigimiz, "eger ikimizden biri olurse, hayatta kalan eskiye takili kalmadan her seyi yok etsin ve sessizce yasamina devam etsin" sozunu bile tutuyorum. duz kumral saclarinin arkasinda kalan gozlerinin haricinde yuzunu hatirlamiyorum, soyadini unuttum, ve o gunden sonra ailen ile hic diyaloga giremedim. mezarin nerede, yakildin mi, gomuldun mu, kime ne miras biraktin kesinlikle haberim yok. fotograflarin, videolarin, bana verdigin hediyelerin hicbiri yok, sen gidince onlar da silinmis ve parcalanmis sayildi.
ama en cok zorlayani da; etrafa herhangi bir sey caktirmadan, soran olursa da yavsak bir ifadeyle "o oldu, dolayisiyla ayrildik ehe ehe" seklinde gecip gitmek oldu. alti yil oldu lan, alti. bir seyleri yanlis yapiyorum gibi geliyor bana. en son yurudugumuz bir yol vardi ya hani. hah! iste orada o son parcayi dinlemeyecektik haci.
