engin günaydın, aklının iplerini saldığında neler yapabileceğini gösteriyor, şimdilik.
burhan altıntop'un ekmeğini ve kaymağını ve kestane şekerini yemektense böylesi bir denemeye girişmesi sinemayı ve (aslında) hayatı nasıl algıladığının bir kanıtı. bu noktada sanırım soğuk bir birayı hak ediyor, zira keyfim yerindeyse sevdiğim insanlara şöyle enfes soğuklukta bir efes ısmarlayasım gelir benim. sulandırmayalım. (birayı?)
vavien çok iyi olabilecekken, iyi'de kalmış bir film. kahramanın iç dünyasına yüzeysel bir bakış var. çok daha derinlere inilebilirmiş. ve de tatmin edicilikten uzak bağlama bölümleri daha iyi yazılabilirmiş.
yine de gerek janti ismi gerek yukarıda bahsettiğim sebep gerek oyunculukları ve gerekse yaratıcı fikri ile iyi anacağım filmler listesine girmiştir.
