sonu değişmeyen,çaresi olmayan tek dert ölüm dahi unutuluyorken nasıl oluyorda bir insanın hayatımızdan gitmesi daha ilk gittiği andan itibaren böylesine sancı veriyor bize...üstelik o hayatta,bir yerlerde nefes alıyor,bir gün bir yerlerde mutlu olacak.
ama en kötüsü işte,acıtan,sancıtan ne varsa ki sebebi burdan gelir..bunların hepsi sensiz olacak.bugünden sonra o gülümseyiş olmadan uyanacaksın sabahlara...
şüphesiz ki alışacaksın...ama bir gün başka bir şehirde,başka bir hayatın içinde dahi o gülümseyişi hatırlayacağını bilerek...
