pek iç açıcı reaksiyonlara sebep olduğu söylenemez. zira yirmili yaşlar gençlik ile özdeşleştirildiği için otuzlu basamaklar bünyeye ağır gelebilir ilk etapta. hatta bu etaba girilince yaş sorulma anlarında ağız ister istemez "otuz" kelimesi yerine "yirmidokuz" deyiverir mütemadiyen.
peki nedendir bu tereddür, kötü bir şey yapmışlık hissi ?
toplumsal normların izlediği çizginin dışında bir hayat izlediysen, yani erkenden evlenip aile kurmak, çoluk çocuk yapmak gibi olağan süreçlere tabi olmadıysan bu daha da sırıtır hale gelmektedir yaş otuzlara tırmanır olduktan sonra.
bir eksiklik, bir kaybetmişlik psikolojisi sarar insanı, ve ölüm... ölüme daha bi yakın hisseder insan kendini. her daim yakınızdır ölüme ama bunu idrak etmek başkadır muhakkak, yolun yarısına yaklaşıldığını bilmek insana arkada kalan yolun muhakemesini yaptırır mecburiyetten ve radikal kararlara da gebedir ertesi yıllar...
