hemen ve sadece "evet" ya da "hayır" diye yanıtlanması zor bir sorudur. objektif olarak tarihi verilerle ve dönemin şartları ışığında değerlendirilmesi gerekir. bu durumda yazara göre özellikle söz konusu sıfatın olumsuz çağrışımı ve o dönemde avrupa'daki ve dünyanın geri kalanındaki asıl diktatörlerin icraatları dikkate alındığında , muhtemel yanıt "hayır"a daha yakın olacaktır.
incelenecek veriler arasında inkılapların otoriter bir yönetim şekliyle yürütüldüğü ve atatürk'ün kurtuluş savaşı'nın kazanılmasından sonra kendinin ve yeni yönetimin muhtemel rakibi olabilecek kişileri isteyerek ya da istemeyerek tasfiye ettiğini ve belli bir noktadan sonra etrafında/yanında/karşısında çok fazla karizmatik siyasi figür kalmadığını da tespit etmekte yarar olacaktır. dönemde söz konusu olan bazı isyan hareketlerinin isyan bastırmaktan çok daha aşırıya kaçan yöntemlerle ezildiğine de dikkat etmek gerekir. temkinli olmak ve tarih metodu açısından, bu notları o dönemin yurt ve dünya konjonktüründen soyutlayarak ele almamak da önemlidir.
öte yandan, başarısız da olsa çok parti denemelerini ve otoriter dönemlerde dahi meclisin açık olup faaliyetini sürdürdüğünü de hatırlamak gerekir.
