sabah 1de radyo topluluğunda koptuğum, öğlen üstü birkaç çarşının önünde birkaç bira çaktığım, odama gidip tekilamı attığım, akşam da en güzel günüm gecem sizinleeeeeeeeeee diye bağırarak kalan biralarımı içtiğim şenlik.
ankaranın sıcağı başıma geçti sanırım. felaket bir baş ağrısı bıraktı şenliklerin ilk günü bende. sağolsun mikail bize işkence etmek için gavur amı niteliğinde bir sıcak verdi öğlen. ama akşam, yani duman konserinde, hava mükemmeldi. tişörtle devrim stadyumunda oturulabiliyordu.
o değil de, duman konserinin ortasında, tam sahnenin arkasında meşaleleri yakıp koskocaman bir "seviyorsak aşkımızdan" pankartı açan odtülü kartallar ın gövde gösterisi görülmeye değerdi.
dumanın klasik bir biçimde sahneyi terkedip tekrar geri dönmeleri de her ne kadar artık alışsak da hoştu.
konser tamamen bittikten sonra hemen çıktık stadyumdan. keşke çıkmasaydık diye hayıflanıyorum şu an. pkklılarla kavga eşiğine gelmiş insanlar. kafamı skeyim erken çıktığım için.
kısacası odtü yanıyordu bugün.her iki anlamda da.*
